در شبکه‌های موردی (شبکه های حسگر، سیار موردی، خودرویی)، گره های شبکه دانش قبلی از توپولوژی شبکه‌ای که درآن قرار دارند، ندارند به همین دلیل مجبورند برای ارتباط با سایر گره ها، محل مقصد را در شبکه کشف کنند. در پروتکل های پایه بحث اصلی این است که یک گره جدید به طور اختیاری حضورش را در سراسر شبکه منتشر می‌کند و به همسایه‌هایش گوش می‌دهد. به این ترتیب گره تا حدی ازگره های نزدیکش اطلاع بدست می‌آورد و راه رسیدن به آنها را یاد می‌گیرد به همین ترتیب که پیش رویم همه گره های دیگر را می‌شناسد و حداقل یک راه برای رسیدن به آنها را می‌داند.