شبكه هاي حسگر بي سيم زير آب شبيه به شبكه هاي حسگر زميني، داراي چالش هاي مختلف از قبيل پهناي باند محدود، قدرت باتري كم، كانال هاي زير آب داراى كمبود، و تاخير انتشار متغير است. يك مشكل بسيار مهم در شبكه هاي حسگر بي سيم زير آب پيدا كردن يك مسير كارآمد بين يك منبع و يك مقصد است. در نتيجه، تلاش زيادي براي طراحي پروتكل هاي كارآمد با توجه به ويژگي هاي منحصر به فرد ارتباطات زير آب، انجام شده است. چندين پروتكل مسيريابي براي اين مشكل ارائه شده و مي‌توان به پروتكل هاي مسيريابي جغرافيايي و غير جغرافيايي اشاره نمود. عملكرد يك پروتكل مسيريابي در شبكه هاي حسگر بي سيم زير آب يك بخش اساسي از زيرساخت شبكه براي ايجاد مسيرهاي بين گره هاي مختلف است. با توجه به محيط زير آب طراحي پروتكل هاي مسيريابي جامع براي شبكه هاي حسگر بي سيم زير آب مشكل است. شبكه-هاي حسگر بي سيم زير آب به طور قابل توجهي متفاوت از تكنولوژي سنسور زميني هستند. اولا، مناسب ترين واسطه ي ارتباطات در شبكه هاي زير آب، امواج صوتي است زيرا مي‌تواند اطلاعات ديجيتال را در كانال زير آب حمل كرده و مسافت هاي دورتري سير كند ثانیا اكثر حسگرهای زميني، ساكن مي باشند، در حالي كه ممكن است گره هاي حسگر زير آب، با حركات آب و ديگر فعاليت هاي زير آب همراه باشند. از اين رو چالش هاي اعمال شده توسط شبكه هاي حسگر بي-سيم زير آب به ناتواني براي انطباق مستقيم پروتكل هاي مسيريابي موجود شبکه حسگر زميني منجر مي شوند، بنابراين بايد روش مسيريابي جديدي براي شبكه هاي حسگر بي سيم زير آب اجرا شود. در این سمینار به مطالعه و ارزیابی برخی پروتکل های مسیریابی برای شبكه هاي حسگر بي سيم زير آب پرداخته شده است.